Het re-integratiebeleid van de gemeente Stichtse Vecht boekt redelijke resultaten. De effectiviteit kan worden vergroot door de inzet van re-integratiebeleid te richten op groepen met een zwakke positie op de arbeidsmarkt en terughoudend te zijn met dure instrumenten. Dit concludeert de rekenkamercommissie van Stichtse Vecht in haar onderzoek naar het re-integratiebeleid van de gemeente. Onderzocht is wat de effectiviteit is van de activiteiten van de gemeente om het aantal uitkeringsgerechtigden terug te brengen.

Welke activiteiten heeft de gemeente Stichtse Vecht ondernomen sinds de start van de Participatiewet om
het aantal gerechtigden terug te brengen, wat zijn daarvan de kosten en de effecten en hoe kunnen die
worden verbeterd?
De rekenkamercommissie heeft de centrale vraagstelling uitgewerkt in zeven onderzoeksvragen:
1. Welke beleidsdoelen streeft de gemeente Stichtse Vecht na met het re-integratiebeleid?
2. Hoe geeft de gemeenteraad invulling aan haar kaderstellende en controlerende rol met betrekking tot
het re-integratiebeleid?
3. Op welke wijze vindt de uitvoering van het re-integratiebeleid plaats?
4. Wat is het netto-effect van het re-integratiebeleid, m.a.w. hoeveel mensen vinden dankzij het reintegratiebeleid
een baan?
5. Wat zijn de kosten en baten van het beleid en welk van de ingezette instrumenten is het meest
kosteneffectief?
6. Hoe verhouden de prestaties van Stichtse Vecht zich tot andere, vergelijkbare gemeenten?
7. Hoe kunnen de middelen voor het re-integratiebeleid nog efficiënter worden ingezet?