Onduidelijkheid over BTW plicht rekenkamerleden: casussen gezocht

Rekenkamerleden worden op verschillende manieren vergoed, en vanuit verschillende rechtspersonen (bijv. individuele vergoeding, eenmenszaak, BV enz.) De NVRR heeft de Belastingdienst verzocht een eenduidige uitspraak te doen of rekenkamerleden BTW-plichtig zijn over hun werkzaamheden. De Belastingdienst heeft mbt de BTW-plicht verzocht om een aantal modaliteiten waarop rekenkamerleden worden vergoed, los van een dienstverband die onderzoekers en bestuurders hebben bij rekenkamers. En ook los van hoe rekenkamerleden de vergoeding declareren, persoonlijk of via een rechtspersoon (eenmenszaak of BV) factureren.

De modaliteiten die aan de Belastingdienst zijn voorgelegd zijn:

1. een rekenkamerlid krijgt een vaste vergoeding per maand voor vergaderingen/relatiebeheer, voert zelf geen onderzoeken uit
2. een rekenkamerlid krijgt een vaste vergoeding per maand voor vergaderingen/relatiebeheer en zelf uitgevoerd onderzoek
3. een rekenkamerlid krijgt een vergoeding voor vergaderingen/relatiebeheer, afhankelijk van aantal vergadering varieert dat per maand (variant van 1)
4. een rekenkamerlid krijgt een vergoeding in uren voor vergaderingen/relatiebeheer en onderzoek, soms variërend ander tarief voor vergaderingen en onderzoek
5. een rekenkamerlid krijgt een vaste vergoeding per maand voor vergaderingen/relatiebeheer en factureert apart voor onderzoeksuren

De Belastingdienst heeft hierop gereageerd dat het niet mogelijk is om een eenduidig standpunt in te nemen inzake de btw-plicht van deze verschillende varianten. Daarom is bepaald dat er per geval, iedere rekenkamerlid een verzoek om vooroverleg moet indienen bij de Belastingdienst van zijn/haar regio.

De NVRR zal zijn taak als kennisplatform ook hierin oppakken en rekenkamerleden vragen het resultaat van het vooroverleg dat zij voerden over de eigen case geanonimiseerd te delen. Op basis daarvan kunnen rekenkamerleden een inschatting maken of zij een verzoek om overleg moeten indienen bij de Belastinginspecteur in de eigen regio. De disclaimer is dat de uitspraak van de inspecteur in de ene regio geen garantie biedt voor dezelfde uitspraak in een andere case of vergelijkbare case in een andere regio.